Wie ben je over 5 jaar? Deze vraag werd mij voor de vakantie gesteld. De vraag die mij meer verwarring brengt dat geluk brengt, maar ik nam mij voor deze mee op vakantie te nemen. Alle tijd om na te denken, toch?
Voor het 6e jaar achtereen reden wij eind juli de camping aan het Iseomeer op. Al na het 2e jaar nam ik mij voor om de volgende zomer een andere camping te bezoeken. Niet vanwege de heerlijk kleine en groene camping met een fantastisch uitzicht op het meer, maar omdat ik mij ga vervelen wanneer ik te lang hetzelfde blijf doen.Dacht ik.
De tent stond nog niet of de kinderen hadden hun oude en nieuwe vriendjes en vriendinnetjes al gevonden. Een nieuw snelheidsrecord met het in elkaar zetten van de kastjes en als de biertafel dan voor de tent staat, kan de vakantie beginnen. In de biertafel gekrast: vakantie Iseomeer 2017, naast alle andere teksten die de leeftijd en belevenissen van de tafel verraden. Aan de tafel wordt gevierd, geknutseld, gekaart, gelachen en natuurlijk gegeten en gedronken. Wanneer de kinderen niet bij of in het water zijn, zijn zij te vinden aan de tafel. Het bankje wordt omgetoverd als toonblad van de campingwinkel, waar je diverse selfmade-spulletjes van dochterlief en haar vriendinnetjes kan kopen. De knutseldoos die ik voor deze vakantie gevuld heb met o.a. stokjes, rietjes, papier en plaksel is optimaal gebruikt.
Er word gerekend en gecommuniceerd in diverse talen, bekrachtigd met handen en voeten. Zakgeld wordt door de kinderen nauwkeurig bijgehouden en uitgaves onderling vergeleken. School kan trots zijn.
Zelf gun ik mij de tijd om een boek te lezen aan de waterkant, maar snel gaat het niet. In de afgelopen 6 jaar hebben we aardig wat sociale contacten opgedaan en we ontmoeten elkaar dagelijks op ons favoriete gedeelte aan de waterkant. Herinneringen worden opgehaald en gemaakt. Maar we leven voornamelijk in het hier-en-nu. Genieten van het nietsdoen, later op de dag onder het genot van een meegebracht drankje.
Het is warm geweest deze zomer en de tochtjes op onze boot brengen een aangename afleiding en verkoeling. We kennen of ontdekken terrasjes aan het meer voor een drankje en een ijsje. Het meer blijft mooi. Het meer is zelfs mooi wanneer het van kleur veranderd bij naderend slecht weer. De aquamarijne kleur verteld de legende van het meer; de kus van de jonkvrouw en haar visser die elkaar op de bodem van het meer weer hebben gevonden. Aan de waterkant brengt het saamhorigheid bij het kijken naar de wilde golven en de boten die hun balans weten te behouden, althans de meesten.
Tijdens een borrel in het voorjaar met vakantievrienden is het idee ontstaan om samen het meer rond te fietsen. De mannen hebben dat al vaker gedaan en deze zomerdag stappen Kim en ik samen op de fiets. In eerste instantie tot de helft van het meer om dezelfde weg weer terug te fietsen. De rit gaat zo soepel met regelmatig een ‘oeh’ en een ‘aah’ vanwege de fantastische uitzichten op het meer, dat we besluiten om het meer echt rond te fietsen. We hebben alle tijd van de wereld. We belonen ons met een suikermomentje (cola) en een lekkere lunch, om na de laatste kilometers met een luid applaus op de camping ontvangen te worden. Trots op ons!
Twee dagen later zonder spierpijn van het fietsen de berg beklommen. Kinderen en mijzelf een peptalk geven na de zoveelste glijpartij over de kleine steentjes, maar ook dat kan van het to-do lijstje geschrapt worden.
De avonduren worden gevuld met kinderen die zich voor elkaar verstoppen of de wifi opzoeken bij de receptie. Wij als ouders zitten met schoonzusje, zwager en wie er meer aanschuift aan diezelfde biertafel bij de tent. Zoals ieder jaar zijn wij weer de laatsten die het bed zien en het daglicht zien van een nieuwe zonnige vakantiedag.
Helemaal niet saai, zo’n 6e jaar. Nog geen 5 dagen vooruit hoeven kijken, laat staan dat ik het antwoord weet op de vraag wie ik over 5 jaar ben. Volgend jaar gaan we toch ècht naar een andere camping.
Recente reacties