Omdat mijn puzzel niet alleen uit de Zorg bestaat, vandaag een bliksembezoekje aan Buitengewoon Business gebracht. De kinderen spelen elders en zo ben ik in de gelegenheid om Buitengewoon Business te bezoeken; een event voor ondernemers. Alhoewel mijn eveWel op een laag pitje staat, vlamt mijn nieuwsgierigheid en druk ik mijn belemmerende gedachten zo lang mogelijk op de achtergrond. Op de uitnodiging heb ik een aantal bekende namen gezien en ik ben nieuwsgierig naar de energie van de(ze) ondernemers. Bij entree zie ik Alies Dorgelo krachtig haar presentatie geven. Nog geen meter verder word ik ontvangen door Dennis van den Brand. Hij staat trots naast zijn banner van zijn bedrijf Gradatus. In de wandelgangen zie ik nog vele andere bekenden. In de korte tijd de inspirerende workshop Van hokjes naar puzzelstukjes van Suus Reep kunnen bijwonen. Er zijn meer bekenden die aanschuiven. Helaas te weinig tijd om iedereen te spreken en meerdere workshops te volgen. Thuis wacht weer een ander puzzelstukje op mij. #buitengewoonbusiness #buitengewonenieuwsgierigheid

Net terug van een inspirerende avond ’Leren spreken in het openbaar’, georganiseerd door de Toastmasters. Tot de laatste 30 minuten heb ik getwijfeld. Had ik een excuus nu er een logeetje bij dochterlief was? Wat heb ik nou te vertellen op het podium? En zo nog wel wat redenen te bedenken. Maar met manlief thuis en de behoefte om toch weer eens bewust en vanuit een intrinsieke motivatie buiten de comfort zone te treden, reed ik weg van huis. Misschien was het wel vol en kon ik zo weer gaan. Ik benoemde het nog bij mijn opening. Ik werd hartelijke ontvangen met een korte introductie. Als flex-kracht in de zorg houd ik er wel van om me in nieuwe omgevingen te bevinden en dus nam ik plaats in afwachting wat de avond mij brengen zou. Lid of geen lid, iedereen werd betrokken bij de avondinvulling. Al staande tijdens de voorstelronde zag ik al weer meer bekenden. Uit Apeldoorn en verrassend genoeg ook een collega flex-kracht locatie Schaarsbergen. Daar stond ik op uitnodiging van laatstgenoemde op het podium, voor een improvisatie. 57 seconden weten vol te praten. Een gemiddelde score, zo bleek. De locatie heeft mij zeker geholpen om mij ‘thuis’ te voelen. Heb hier al eerder workshops mogen faciliteren en heb salsa gedanst in dezelfde ruimte. Het was ook vanavond een fijne groep mensen. Het was lang geleden dat ik in groepsverband weer heb nagenoten aan de lange tafel beneden. Ben zeker van plan om op korte termijn weer aan te schuiven.

En dan is die dag gekomen. Spreek het uit en zoek de verlichting. De reacties volgen gestaag en dat snap ik. Als laatste initiatiefnemer heb ik dit keer mijn hart gevolgd. Want met mijn hoofd zijn tig redenen te bedenken om het uit te stellen. In de auto popt opeens het beeld binnen van de loszittende tand van dochterlief. Zou de tand er al uit zijn? Dagen heeft zij ‘last’ gehad van deze loszittende kies. Hij wiebelt en vraagt voortdurend je aandacht. Het beperkt je doen en laten. Het is onontkoombaar dat ie er op korte termijn uit gaat. Ik voel de herkenning en de beeldspraak.

Tijdens de wandeling door de Apenheul, georganiseerd door een vrijwillige gids en tevens mede-initiatiefnemer van Samenwerkt055, luister en proef ik de reactie om mijn verhaal. Aan het einde van deze middag neem en deel ik mijn besluit. Vanavond maak ik het op FB van Samenwerkt055 en de groepsapp bekend.

Pfff, spannend. Toch sta ik achter mijn besluit. Ruimte creëren voor nieuwe ontdekkingen.

Beste (oud-)leden van Samenwerkt055,

na 2,5 jaar gaat Samenwerkt055 er mee stoppen. Zo, die valt met de deur binnen! denk je misschien. Toch is deze beslissing niet over 1 nacht ijs gegaan.

Waar Samenwerkt055 in oktober’15 met 5 initiatiefnemers is gestart, heb ik het laatste jaar met lust en liefde veel tijd in Samenwerkt055 gestoken. Alle energie die ik ervoor terug kreeg hebben bijgedragen tot deze mooie en leerzame tijd.

Vele deelnemers mogen ontmoeten. Ieder met een eigen verhaal in een andere fase van rouwen en succes. Bergen en dalen. Een lach en een traan.

Leerzame workshops van deskundigen. Tegelijkertijd een proeftuin voor interne deelnemers om hun kennis te presenteren, waaronder ikzelf met groot genoegen.

Deelnemers kwamen in grote getalen of vormden een kleiner gezelschap. Ongeacht de grootte was men er voor elkaar. Oud-deelnemers kwamen zelfs weer terug wanneer het arbeidscontract niet werd verlengd.

En dan komen we in een flow waarin de arbeid weer aantrekt en de meesten elders betaalde of vrijwillige werkzaamheden vinden.

Na mijn WW en naast mijn betaalde werkzaamheden is Samenwerkt055 voor mij van grote waarde gebleven. Ik heb het ervaren als een groot avontuur en een fijne leerschool. Alles vanuit intrinsieke motivatie.

Hoewel ik met mijn spelkaarten en creatieve workshops mij in mijn element voelde, heb ik ook ervaren dat de energie is veranderd in de loop van de tijd.

Loslaten is niet mijn sterkste punt, maar als ik het doe dan doe ik het graag met iets feestelijks. Daarom zie ik allen die Samenwerkt055 een warm hart toedragen, graag bij Loods 17 voor een laatste drankje met elkaar. Samenwerkt055 kan een ieder alleen met eer en faam belonen.

Dank jullie wel.

Hartelijke groet, Stéphanie

De laatste initiatiefnemer van de 5.

Time for new adventures. Never stop exploring

Dochterlief heeft morgen een spreekbeurt. Zij zit in groep 5 en in tegenstelling tot mijn basisschooltijd (6e klas) wordt dochterlief nu al voor de leeuwen gegooid. Al snel was het onderwerp wel duidelijk; kunstschaatsen. Sinds oktober 2017 heeft zij het kunstschaatsvirus te pakken. Via You Tube ontdekt zoals een meisje van deze tijd dat dus doet.

Hoe ga je als moeder je kind voorbereiden op een spreekbeurt? Mijn moeder schreef voor mij hele verslagen, maar wat past er bij mijn dochter? Zoals zij met haar boekbespreking echt weken van te voren begon is zij dit keer aan het uitstellen. Althans, zo lijkt het in eerste instantie. Als moeder zoek ik balans tussen eigen tempo laten bepalen en aanmoedigen c.q. pushen. Natuurlijk weet ik dat het laatste niet werkt, maar ik gun haar een geslaagd moment voor de klas. Geslaagd zijn betekent voor mij tevreden zijn over je eigen prestaties.

Het laatste weekend voor haar spreekbeurt komt er meer in beweging. Het verhaal hadden we al uitgeschreven, maar dochterlief besluit het toch over een andere boeg te gooien. De Power Point is haar houvast. Zorgvuldig de foto’s gekozen, maar die leuke achtergronden en overloopjes tussen de dia’s lijken nog belangrijker te zijn. De tijd vliegt voorbij met het creëren. Zo herkenbaar!

En ineens krijg ik een trotse ingeving. Mijn dochter heeft voldoende zelfvertrouwen en zal met behulp van de foto’s haar verhaal doen. Zo heeft zij speling in wat zij op dat moment wil vertellen. De Power point is slechts de rode draad. Trots staat zij voor mij en showt 3 keer achtereen haar spreekbeurt, in 3 net wat andere versies. Niet belangrijk. Dochterlief verteld het met passie en zelfvertrouwen.

Op naar haar eerste spreekbeurt. You go girl!

De maand november is voorbij gevlogen. ,,Met wat en waar ook al weer?” vraag ik mijzelf af waarbij mijn vleugelslag een moment in snelheid afneemt. Gelukkig biedt mijn digitale agenda inzicht in waar ik naar toe vlieg of ben gevlogen. Het was een bevlogen maand wat begon met een netwerkgesprek. Op bezoek bij het nieuwe werkadres van een oud-collega. Bij binnenkomst voel ik de warmte van het huis en herken ik haar passie. Voor onze gedeelde passie en wensen hebben wij niet veel woorden nodig. Toch kom ik er graag nog eens terug.

Woorden van passie en wederzijds respect worden ruimschoots vertegenwoordigd tijdens de week van Apeldoorn in Dialoog, waar ik mij voor dit jaar als tafelgespreksleider heb aangemeld. Bij de start voelt de aankleding nog wat vreemd, maar gaande het gesprek past het mij steeds beter. Twee middagen met verscheidene individuen op voor mij nieuwe locaties. Locaties waar ontwikkelt wordt middels studie en gesprek en voel mij daardoor al snel thuis.

Middels sociale media komen er nog felicitaties door voor mijn nieuwe betaalde werkzaamheden. Ik ben opnieuw weer werkzaam in de gehandicaptenzorg. Ook in de rol van begeleider bekommer ik mij om de sociale coherentie tussen de cliënten, medewerkers en de combinatie van beiden. Ik bekommer mij om de betekenis van het gedrag en heb het hier graag over met de aanwezige collegae. Het is zoeken naar de balans tussen het beklemmende en bevrijdende gevoel. Beklemmend relateert naar mijn werkverleden, bevrijdend ook naar de toekomst.

Het gevoel om overal naar toe te kunnen fladderen, past mij wel. Het geeft mij het gevoel steeds minder introvert te zijn. Waar ik goed alleen kan zijn om bij te tanken, verlang ik ook regelmatig naar een sociale omgeving om te kunnen groeien en bloeien.

Hoewel ik blij ben met de felicitaties voor mijn betaalde werkzaamheden, ben ik minstens zo gelukkig met mijn vrijwillige werkzaamheden. Deze maand ben ik bijna dagelijks op de school van mijn kinderen te vinden. Voor de kleuters bestaat er Talent in beeld; een titel die mij direct aanspreekt. Zoveel als mogelijk begeleid ik de kleuters bij het onderdeel knutselen. Naast Talent in beeld kan ik mijn creativiteit deze maand zeker kwijt door de school in Sinterklaas-sfeer te brengen. Samen met moedervriendinnen decoraties voorbereiden. Genieten! In een split second bied ik tijdens de Ouderraad-vergadering aan dat ik ook de kerstdecoratie ga doen.

Waar er in deze maand nog tijd is is er Samenwerkt055. Een moment om stil te staan bij wat je doet. Ik nodig de deelnemers uit letterlijk stil te staan om vervolgens een mindmap te maken van wat stilstaan bij hen oproept. Voor de een makkelijker gedaan dan bij de ander. Het brengt bewustwording. Binnen het gezelschap is stilstaan niet vreemd, zo blijkt uit de ervaringen die gedeeld worden. Door stil te staan kan je je verleden reflecteren en met nieuwe energie de toekomst tegemoet treden.

Vanmorgen met de uitslag van de Belbin-test onder de arm naar de workshop bij Samenwerkt055. 3 Jaar geleden heb ik deze test ook mogen doen en bij het maken van de tweede Belbin-test kwam ik opnieuw overduidelijk als Plant naar voren. Maar wat betekent dit voor mij werd tijdens de workshop gevraagd.

Plant zijn betekent voor mij een verlangen naar creatieve vrijheid. Willen inspireren. Vanuit associaties workshops willen en gaan creëren. Medemensen laten nadenken over invloed op eigen leven. Soms 3 stappen vooruit (willen) denken, maar dit niet duidelijk kunnen overbrengen naar de anderen. Daardoor te vaag of juist te belerend communiceren. Ik voel mij een veranderaar, mits het ergens naar toe kan leiden.

De Plant werd gisteren bevestigd binnen het gezelschap van Opstellingen. Fijn wanneer mijn gevoelens of ideeën herkent worden. Ik voel mij thuis in een omgeving waar ruimte is om te sparren over gedrag en emotie. Iedere keer weer bijzonder hoe ‘vreemden’ zich snel veilig voelen en hun kwetsbaarheden willen delen.

Nieuwsgierig naar het vervolg van de Belbin-test.

Het tweede gedeelte krijgt het gezelschap van 13 deelnemers een casus voorgelegd, waarbij er gevraagd word tot een gezamenlijk besluit te komen. Ik voel dat mijn inzichten van waarde zijn en benoem ze. Ik weet anderen te overtuigen. Bij de nabespreking bespreken we de teamrollen die alle deelnemers hebben laten zien. Het is al snel duidelijk dat velen een andere rol hebben laten zien dan wat in de test naar voren is gekomen. Zo word ik gezien als duidelijke voorzitter. Ook deze rol word herkent door de deelnemers en ik zie het zelf nu ook. In de afgelopen jaren heb ik mij dit eigen gemaakt, door te delen en mijn kwetsbaarheden meer te laten zien.

Als (mede)initiator en coördinator van Samenwerkt055 neem ik initiatief en beslissingen. Laat ik iedereen zijn wie hij is. Nee, ik wil hen eigenlijk uitdagen iets meer van zichzelf te laten zien. Af en toe heb ik de behoefte om sprongen vooruit te maken, onbegrepen door de meesten. Het leert mij te genieten van het moois dat er al is.

Met de wijsheid van vandaag denk ik terug aan mijn eerste maanden terug in de Zorg, in de rol van flex-begeleider. Ik geniet van het werken op diverse locaties. Er zijn en de ander te helpen. Maar die veranderaar in mij heeft ook de behoefte vragen te stellen; medewerker en cliënt te inspireren meer van zichzelf te laten zien. Op zoek naar het warme hart van de persoon en zijn omgeving.  Ik heb iets toe doen met het antwoord ZO DOEN WIJ DAT NOU EENMAAL. Een nieuwe workshop borrelt in mij naar boven…